Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Την περασμένη Τρίτη, οδηγώντας στη λεωφ. Βύρωνος και γυρνώντας προς το οίκημα της ΠΑΣΥΔΥ, εκεί όπου θα ανεγειρόταν το Μέγαρο Πολιτισμού [ζωή σε λόγου μας], έχασα το ραδιοφωνικό σήμα.

* Ή, μάλλον, παρενέβη στη συχνότητα του 106 ένα άλλο. Ήταν η ηχητική εγκατάσταση του Αντώνη Αντωνίου, ο οποίος εδώ και μερικούς μήνες ξεκίνησε και συνεχίζει την πέμπτη έκδοση ενός προσωπικού πρότζεκτ με τίτλο Rainzonances.

* Το Rainzonances 5 είναι αφιερωμένο στο -ή παίρνει αφορμή από το- Μέγαρο Πολιτισμού, η ανέγερση του οποίου αποφασίστηκε γύρω στο 2005 και εννέα χρόνια μετά αναβλήθηκε ‘λόγω κρίσης’.

* Διά της απουσίας του, το Μέγαρο ως ερέθισμα έχει δημιουργήσει αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον πρότζεκτ, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε στη σελίδα http://rainzonances5.blogspot.com/.

* Στην ηχητική εγκατάστασή του, ο sound artist Αντώνης Αντωνίου προσέφερε στους ακροατές λίγη κλασική μουσική, κάποια παράσιτα και μια φωνή που μιλούσε για τη σπουδαιότητα του Μεγάρου αλλά και για τη σημασία του ως κέντρου πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή.

* Το πρότζεκτ δεν υποστηρίζει ούτε επικρίνει την απόφαση αναβολής του Μεγάρου.

* Προσωπικά, ωστόσο, με προβλημάτισε έντονα και έφερε ξανά στο μυαλό μου το δίλημμα: να πάμε τελικά στο Μέγαρο ή όχι.

* Η κρίση ήταν η αφορμή για την αναβολή ανέγερσης του Μεγάρου, αφού τα πραγματικά αίτια πάνε πίσω στην εποχή της λήψης της απόφασης για ανέγερσής του, στην ευημερούσα Κύπρο, όπου η λέξη κρίση αφορούσε μόνο -και διαχρονικά- τη νευρική.

* Ήταν, αν θέλετε, προδιαγεγραμμένη η αναβολή ή και ακύρωση του έργου.

* Και η περίπτωσή του θα μπορούσε να προστεθεί στη μακρά λίστα των έργων πολιτιστικής υποδομής που έχουν ακυρωθεί ή αναβληθεί ή που απλώς δεν προχωρούν γιατί απ΄ όλα τα κονδύλια που έχουν να ‘σταυρώσουν’ οι κύριοι βουλευτές ‘σταυρώνουν’ πάντα εκείνα που αφορούν την ανάπτυξη του πολιτισμού. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

* Ωστόσο εξαρχής το Μέγαρο φάνταζε λίγο πιο ‘ύποπτο’ απ’ όλα τα άλλα: λίγο το μεγαλεπήβολο σχέδιό του, λίγο ο Κίκης Λαζαρίδης κι αυτό το ‘ΚΑΙ εδώ χωμένος;’ που τον συνόδευε, λίγο η άνιση κατανομή και τα εκατομμύρια που ηχούσαν πολλά στα αφτιά των υπόλοιπων –σαφώς φτωχότερων- πολιτιστικών φορέων.

* Ο γενικός ελεγκτής εισηγήθηκε πρόσφατα με επιστολή του στον υπουργό Οικονομικών τη διεξαγωγή έρευνας στο Ίδρυμα Πολιτισμού γιατί ‘μυρίζει’ διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

* Και μόνο ο ‘καπνός’ είναι αρκετός για να δικαιωθούν όσοι φώναζαν για την αναβολή ανέγερσης του Μεγάρου.

* Ωστόσο αναρωτιέμαι αν υπάρχουν πραγματικά νικητές ή χαμένοι σε αυτή την υπόθεση. Σκέφτομαι πως τελικά η ιδέα του Μεγάρου ίσως ήταν σωστή, ασχέτως του πώς χειρίστηκαν πρακτικά αυτήν την ιδέα οι υπεύθυνοι.

* Και πως πρώτοι απ’ όλους το Μέγαρο το ‘φάγαμε’ όσοι λέγαμε πως ‘είναι υπερβολή να ξοδευτούν τόσα λεφτά για τον πολιτισμό στην Κύπρο’.

* Στείλαμε τα χειρότερα μηνύματα σε πολιτευόμενους οι οποίοι δεν έχουν ιδέα για τον πολιτισμό αυτής της χώρας, που το όραμά τους για τον πολιτισμό δεν πάει ούτε ένα μέτρο πέρα από τη μύτη τους.

* Με το ραδιόφωνο ανοιχτό, οδήγησα μέσα στο χωράφι, σ’ αυτό τον μη τόπο, και άκουγα τους ήχους του Αντωνίου.

* Δεν το κρύβω πως ένιωσα μια μελαγχολία για όλες τις αναβολές και όλα τα ‘σε αναμονή’ αυτής της χώρας, που δεν φτάνουν ποτέ.


Για τον κύριο Χ

* Ήταν ο πρώτος επισκέπτης στο παζαράκι βιβλίου που κάναμε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο ισόγειο του «Πολίτη».

* Στις 10 ξεκινούσαμε, μπήκε στις 10 ακριβώς, ίσως και λίγο νωρίτερα.

* Δεν θα το υπολόγιζα αλλά πήρε όλη τη σειρά των Μεγάλων Ζωγράφων και κάποια λογοτεχνικά. Τι άλλο, δεν θυμάμαι.

* Την επόμενη μέρα, επέστρεψε. Ξανά πρώτος.

* «Ήρθα για μερικά ακόμα. Είναι ωραία και για δώρο» είπε πλησιάζοντας στο ταμείο.

* Τον ρώτησα με τι ασχολείται.

* Δεν θα το υπολόγιζα.

* Κι ύστερα είπε πως πιο παλιά ήταν στο αστυνομικό σώμα και παραιτήθηκε.

* Ούτε κι αυτό θα το υπολόγιζα.

* Κουβέντα στην κουβέντα για την επιβίωση, τις δυσκολίες των καιρών, «έχασα τον γιο μου κι αυτό είναι ό,τι πιο δύσκολο».

* Τα μάτια του ήταν ήδη κατακόκκινα. Κατάλαβα και το μαύρο πουκάμισο.

* «Το διάβασμα είναι αυτό που με κρατά. Ξεχνιέμαι».

* Ό,τι και να συνέβη το Σαββατοκύριακο, κι ο μόνος επισκέπτης να ήταν το παζαράκι άξιζε.