Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Βροντά και αστράφτει πέρα στον Πενταδάκτυλο, τα σύννεφα φωτίζονται κάτω από αστραπές. Η βροχή φαίνεται μακριά, αλλά βεβαίως δεν είναι. Η ύπαρξη του βουνού μοιάζει ψεύτικη και σουρεαλιστική πάνω από το κεφάλι της Λευκωσίας, όμως το βουνό είναι εμπειρικά εκεί. Με τη σημαία του, τα λατομεία του, τους γέρημους δρόμους πάνω στους οποίους σκοτώνονται παιδιά τα μαύρα χαράματα.

Η άλλη πλευρά δεν είναι όσο μακριά νομίζουμε. Πριν από πέντε χρόνια, ένα φορτίο πυρομαχικά εξερράγη δίπλα από τον κύριο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό. Δεκατρία άτομα σκοτώθηκαν εντελώς άδικα και βρεθήκαμε στο σκοτάδι. Αυτό και πάλι έγινε τα μαύρα χαράματα.

Το μέγεθος της καταστροφής ήταν μεγαλύτερο, όμως οι παράγοντες που οδήγησαν μέχρι εκεί ανάλογοι. Όχι, δεν οφείλονταν όλα σε ένα άτομο που ήθελε η μάζα ντε και καλά να βγάλει προδότη. Οφείλονταν στις παθογένειες δεκαετιών. Στην προχειρότητα της εξωτερικής μας πολιτικής και του πολιτικού προσωπικού. Στην προχειρότητα της στρατιωτικής ηγεσίας. Στην προσέγγιση του να παραπέμπεις το πρόβλημα παρακάτω, και στον επόμενο. Στην ανεπάρκεια και τη μη κατανόηση από την πολιτική ηγεσία της έννοιας της λογοδοσίας.

Αριθμητικά, τα δύο κορίτσια και ο οδηγός ήταν λιγότερη απώλεια από τα 13 θύματα. Και οι υλικές ζημιές μικρότερες. Όμως λόγω μεγέθους πληθυσμού, λόγω του ποια ήταν τα θύματα, όπως το Μαρί και πιο παλιά ο "Ήλιος" άγγιξαν με κάποιο τρόπο κάθε Ε/Κ, έτσι και το δυστύχημα της Τρίτης στα κατεχόμενα άγγιξε όλους τους Τ/Κ.

Κι εκεί οι παράγοντες έδεσαν ο ένας με τον άλλον, φούσκωναν για χρόνια μέχρι που έφτασαν στο σημείο της έκρηξης. Το οδικό δίκτυο σε άθλια κατάσταση, το σχολικό λεωφορείο παλιό, ενώ τα λεφτά υπήρχαν και μπορούσαν να αξιοποιηθούν σωστά, όμως για χρόνια έμπαιναν στις τσέπες της τ/κ κλεφτοκρατίας. Και κυρίως η αποκορύφωση της ταπείνωσης: ένα πολιτικό προσωπικό που προτιμά να λαμβάνει αποφάσεις αρεστές σε μια ξένη χώρα, κρατώντας τη βόρεια Κύπρο στο σκοτάδι κάθε πρωί μόνο και μόνο επειδή δεν άλλαξε ώρα η Τουρκία. Και να λαμβάνει κάποτε αυτές τις αποφάσεις όχι λόγω πιέσεων - αλλά λόγω προληπτικής δουλοπρέπειας.

Γι' αυτό φωνάζουν οι Τ/Κ. Γιατί την μπόρα που ζήσαμε το 1974, ζήσαμε ξανά το 2011 και ξανά το 2013, ως αποτέλεσμα της ανεπάρκειας και της έλλειψης λογοδοσίας και προοπτικής, τη ζουν κάθε μέρα. Και την ξαναέζησαν την Τρίτη. Η βροχή είναι άτιμο πράγμα. Μας πλημμυρίζει και εμάς, ακόμα και αν βρέχει λίγο παρακάτω.