Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Το να ακουστούν μετά που μισόν αιώνα ελληνικά, τζαι μάλιστα που έργο του Ευριπίδη, σε αρχαίο ελληνικό θέατρο στα κατεχόμενα, εν θα έπρεπε να θεωρείται θρίαμβος που όσους σούζουν την ελληνικότητάν τους μέσα στα μούτρα μας για να μας πείσουν πως την έχουν πιο μεγάλη;

Πώς μπορεί να φέρουν αντίρρηση στην παράσταση του "Ιππόλυτου" του ΘΟΚ ως όφτζαιρη συμβολική κίνηση όσοι για δεκαετίες εθεωρούσαν πράξη αντίστασης τη διαφώτιση, τις δακρύβρεχτες ομιλίες τζαι τις πατριωτικές ομιλίες χωρίς την ανάγκη παραγωγής πράξης που να στηρίξει τις ρητορικές τους; Εν θα έπρεπε να περιχαρίζουν για τη συμβολική σημασία της παράστασης; Για την ανάδειξη της ελληνικότητας της νήσου για τα διεθνή ΜΜΕ που θα μιλήσουν για την παράσταση;

Τα πράματα αλλάσσουν τζαι οι κουλτούρες των ποτζεί τζαι των ποδά αρκέφκουν ξανά να τρίφονται η μια πάνω στην άλλην. Πλέον οι κυρίες της καλής κοινωνίας που εδιοργανώναν τσάγια για αγνοούμενους τζαι γκαλά για πρέσβεις ήρταν στα λόγια των γραφικών κάποτε επαναπροσεγγιστών. Τούτο φοητσιάζει όσους παραπονιούνται για όσα εν επρολάβαν να γινούν καν, ή ακόμα τζαι για όσα κάποτε εννά θεωρούσαν θετικά. Ένα σημαντικό μέρος των εχόντων τζαι των κατεχόντων θωρούν το συμφέρον τους στην επανένωση, ακόμα τζαι όσοι εν κόπτονται ιδεολογικά για την κάποια αδελφοσύνη των κοινοτήτων, αλλά κόπτονται να έβρουν το συμφέρον τους στη νέα κατάσταση που έρκεται.

Κάποιοι θέλουν σκληρή διαπραγμάτευση, θέλουν η λύση να μεν καταρρεύσει την επόμενη, ανησυχούν τζαι φοούνται για το νέο τζαι υπογραμμίζουν πρακτικά όσα εν παν καλά για να μεν γιγαντωθούν. Τζαι καλά κάμμουν. Δεν μιλώ για τζείνους. Μιλώ για το κομμάτι τζείνον της άρχουσας τάξης που είτε εν πολλά ξερόκκελλοι για να αξιολογήσουν τις εξελίξεις όπως έρκουνται τζαι έχουν ήδη αποφασίσει, τζαι για τζείνους που έν' ανίκανοι να διαχειριστούν το νέο.
Τζαι κάπως έτσι τούτη η δεύτερη ομάδα βρίσκει τον εαυτό της παγιδευμένο στη ρητορική τους. Αν κάμουν οι διαπραγματευτές τζείνο που τους ζητούν τόσα χρόνια τζαι με πρακτικό τζαι σκληρό -με την καλήν έννοια- τρόπο διασφαλίσουν τα συμφέροντα της κοινότητάς τους, τότε οι ξερόκκελοι τζαι οι ανίκανοι εν έχουν άλλην επιλογήν που το να πουν μπράβο. Τζαι βρισκόμαστε στη φάση που ψάχνουν να βρουν τη χαμένην τους ειλικρίνεια, μήπως τζαι χρειαστεί να το κάμουν.