Γράφει ο Γιώργος Κακούρης 

Στις Φοινικούδες, ο δήμαρχος έχει αντικαταστήσει τις πασανάκατες ομπρέλες που έβγαζαν διάφορα ξενοδοχεία και ιδιώτες με νέες, ομοιόμορφες. Στην εν λόγω παραλία και σε αυτήν του Μακένζι ο έλεγχος ανήκει πλέον στον δήμο.

Δεν είναι καλό ή κακό. Είναι σίγουρα πιο διαχειρίσιμο και τουλάχιστον φέρνει έσοδα στον δήμο - άλλωστε η παραλία ανήκει στον κόσμο, τον οποίο θεωρητικά εκπροσωπεί ο δήμος. Και είναι σημαντικό το να έχει δικά του έσοδα ένας δήμος για να μην εξαρτάται από τις επιχορηγήσεις και από το τι είδους έργα θα αποφασίσει να προωθήσει η κάθε κυβέρνηση. Όλα αυτά φυσικά με δεδομένα το να υπάρχει διαφάνεια, να μην υπάρχουν μίζες, να μην τα τρώει ο ένας και ο άλλος.

Σε κάθε σύστημα, όσο λειτουργικό και να είναι από μόνο του, υπάρχει περιθώριο κατάχρησης. Ό,τι και να στήσεις για να αντικατασταθεί κάτι παλιό οι ίδιοι άνθρωποι θα το χρησιμοποιούν. Εν πολλοίς, οι ίδιοι άνθρωποι θα το χειρίζονται.
Φανταστείτε να αγόραζε ο δήμος όλα τα κρεβατάκια και τις νέες ομπρέλες και να τις παρέδιδε ξανά στις ίδιες εταιρείες, ζητώντας τους απλώς να παραδίδουν τα λεφτά στην κυβέρνηση. Πώς θα φαινόταν αν το καινούργιο στελεχωνόταν από το παλιό;

Δεν λέω πως αυτό συμβαίνει στη Λάρνακα. Λέω πως το νέο σύστημα μάλλον δουλεύει γιατί αυτό που περιέγραψα δεν ισχύει. Όμως, φανταστείτε πόσο αστείο θα ήταν και αναλογιστείτε για μια στιγμή τι ετοιμαζόμαστε να κάνουμε με το Κυπριακό. Τους εκπρόσωπους που θα διαχειρίζονται το ομοσπονδιακό κράτος που θα χτίσουμε θα τους αλλάξουμε; Ή η κάθε κοινότητα θα αφήσει την προηγούμενη πολιτική τάξη να αρχίσει να κάνει τα ίδια λάθη [τής μετά του 1974 εποχής] που έγιναν και στις δύο πλευρές;

Μπορεί να γίνει κάτι νέο, στελεχωμένο και γεμάτο στοιχεία από το παλιό; Από εμάς εξαρτάται να μην αφήσουμε το κατεστημένο να χαλάσει ό,τι νέο πάει να χτιστεί. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να γίνουμε εμείς κάτι καινούργιο. Είναι κρίμα και οι ομπρέλες.