Γεια σου, Ida. Έχεις όμορφα μαλλιά. Κρίμα που δεν μ' αφήνεις να τα βλέπω συχνά. Και τα μάτια σου, Ida. Είναι δύο λίμνες στη μέση της αθωότητας. Δεν είσαι σαν τα άλλα κορίτσια, Ida. Θα ήθελα να ήμουν ο σαξοφωνίστας που φίλησες. Ο πρώτος και τελευταίος πειρασμός σου. Ida, πες μου, γιατί διάλεξες να ξαναγίνεις διά τον Χριστό σαλήκι όχι το κορίτσι ενός μουσικού. Γιατί διάλεξες την επιστροφή στο μοναστήρι, στο τελετουργικό, στην καθημερινή επανάληψη κι όχι τη ζωή εκεί έξω; Εντάξει, Ida. Σου έπεσε βαρύς ο έξω κόσμος. Κι η αποκάλυψη ότι στις φλέβες σου τρέχει αίμα εβραϊκό. Ειρωνεία να είσαι μαθητευόμενη καθολική μοναχή και να καταρρέει ο κόσμος σου έτσι. Αλλά εσύ διάλεξες ταυτότητα, διαβαίνοντας από το κατώφλι του δικού μας κόσμου σε κάτι άγνωστο. Για όσους δεν πρόλαβαν δεν πειράζει: 12 Σεπτεμβρίου η ταινία Ida προβάλλεται ξανά στον θερινό κινηματογράφο Κωνστάντια.

Νικόλας Κυριάκου