Γράφει ο Μιχάλης Σταύρου, 19.6.2011

Πέμπτη βράδυ, Λευκωσία στο δίλημμα της εξόδου: Να «σκάσω» 35 ευρώ για να δω Τζίμη Πανούση που θα «τα πάρει χοντρά» σε μια εμφάνιση, απλώς και μόνο για να «κράξει» κάποιους που τα «παίρνουν χοντρά» ή να απολαύσω μια παράσταση unplugged των 10 ευρώ από τους Ζακ Στεφάνου και Ντένη Κωνσταντινίδη που δεν το παίζουν πολιτικάντηδες αλλά απλοί διασκεδαστές; Η πλάστιγγα της παρέας [ok, ο Τζιμάκος παρόλο που επαναλαμβάνεται έχει «κάτι» που σε τραβάει], έγειρε υπέρ του Ζακ Στεφάνου [ναι, ναι ήταν περισσότερες οι γυναίκες από τους άντρες στην παρέα]. Απλός, με μια κιθάρα σε ένα χώρο [Διαχρονική] που δεν τον λες και τον πιο κατάλληλο για εμφανίσεις καλλιτεχνών, ο Ζακ με την κιθάρα, τον Ντένη και τη φωνή του κατάφερε να μας μπάσει στο τρίπτυχο μουσική-δυο κιθάρες-καλοκαίρι και να γίνει ένα με το κοινό [άντρες και γυναίκες] δημιουργώντας το κλίμα της παρέας. Τόσο απλά. Κι ας ήμασταν λίγοι. Πραγματικά απολαυστικός.